ηθικολογίες

Μαθαίνουμε να πιέζουμε τους εαυτούς μας από πολύ μικροί:
"Πιέσου να ξυπνήσεις, πιέσου να παρακολουθήσεις ένα σωρό πράγματα που δεν έχουν σκοπό να σου χρησιμεύσουν πουθενά κι ούτε κι εσύ έχεις σκοπό να τα χρησιμοποιήσεις κάπου, πιέσου να φιλήσεις τις άγιες εικόνες, πιέσου να περάσεις τις εξετάσεις, όλες τις εξετάσεις, πιέσου να τελειώσεις μια σχολή χωρίς να έχεις ιδιαίτερη ιδέα περί τίνος πρόκειται, πιέσου να γίνεις καλή στη δουλειά σου, πιέσου να παντρευτείς και να κάνεις μια σωστή οικογένεια με 2, κατά προτίμηση, παιδιά, πιέσου να αγαπάς τον άντρα σου, πιέσου να είσαι όμορφη γι' αυτόν, πιέσου να πάρεις προαγωγή, πιέσου να βρεις περισσότερους πελάτες, πιέσου να πουλήσεις, πιέσου να δημοσιεύσεις εργασίες, πιέσου να έχεις λεφτά για τα παιδιά σου τουλάχιστον, πιέσου να τα μεγαλώσεις και να τα σπουδάσεις, πιέσου πιέσου πιέσου ώσπου να βγεις στη σύνταξη και μετά να πεθάνεις..."

Μαθαίνουμε να υποτιμούμε τις δυνατότητες του εαυτού μας, να κρύβουμε τα θέλω του κάτω από το μεγάλο χαλί των πρέπει, να πιέζουμε το μυαλό να δεχθεί ως δικά του όλα αυτά που του παρουσιάζουν άλλοι ως αναγκαία και να τα ακολουθήσει. Στο όνομα της περίφημης "ηθικής". Και με την καρδιά μας συμβαίνει το ίδιο.

Μαθαίνουμε να πιέζουμε τους εαυτούς μας να νιώσουν αυτά που πρέπει να νιώσουν από πολύ μικροί:

"Πιέσου να συμπαθείς τους δασκάλους σου, πιέσου να νιώθεις ευγνώμων για όσα σου έμαθαν οι γονείς σου, πιέσου να νιώθεις ευχαριστημένη με τη ζωή σου, πιέσου να νιώθεις έλξη για τα αγόρια της παρέας σου και να είσαι θελκτική γι' αυτούς, πιέσου να νιώθεις άνετα με τον καθηγητή που σου την πέφτει τόσο απροκάλυπτα, πιέσου να νιώθεις χρήσιμη μόνο όταν περνάς τις εξετάσεις και άχρηστη όταν δε το κάνεις, πιέσου να προσαρμόζεις τον εαυτό σου για να νιώθεις αποδεκτή στις διάφορες δουλειές και καταστάσεις, πιέσου να μην πίνεις τόσο για να μην ξεφτιλιστείς κορίτσι πράμα, πιέσου να νιώθεις πως ο δρόμοι τη νύχτα σου ανήκουν το ίδιο με τους άντρες, ενώ ξέρεις ότι αυτό είναι ένα ψέμα, πιέσου να κάνεις σεξ, ή μάλλον πιέσου να νιώθεις πως θέλεις να κάνεις σεξ, πιέσου να είσαι πιστή στον σύντροφό σου, να μην τον αφήσεις και να μην τον απατάς, πιέσου να νιώθεις πως όλα πηγαίνουν ρολόι, πιέσου πιέσου πιέσου να νιώθεις όπως πρέπει, όπως είναι το σωστό και το ομαλό, ώσπου να πεθάνεις..."

Λοιπόν, η ηθική είναι προσωπικό ζήτημα τους καθενός. 

Και ως τέτοιο, αν έχουμε τα κότσια, πρέπει στη ζωή να την αντιμετωπίσουμε.
Η προσωπική ηθική πρέπει να γίνει το πιο βαθύ μας βίωμα, με βάση αυτή να πορευόμαστε και άλλο λογαριασμό να μη χρειαστεί να δώσουμε σε κανένα. 

Πώς το λένε ρε παιδί μου; 

Ας λέει, η κοινωνία ό,τι θέλει, εγώ θα σε φιλήσω χωρίς τύψεις, ξανά και ξανά και ξανά... 

Αυτό το τελευταίο ήθελα να πω απ'την αρχή, απλά είπα να το κάνω πιο δραματικό.

Άντε νά'ρθει το αύριο,επιτέλους.
Να θυμηθούμε να ζούμε ξανά.
:)

αλίμονο!

Από αύριο θα είμαι ενήλικη.
Στα χαρτιά τουλάχιστον.
Τέρμα τα ψέματα λοιπόν.
Και δεν λέω "επιτέλους θα ψηφίζω"
ή "επιτέλους θα μας φέρνουν ναργιλέδες χωρίς να μας πρήζουν τον έρωτα"
Αν και θά'πρεπε να το πω.
Ειδικά αυτό με το ναργιλέ.
Δεν λέω και τίποτα άλλο βασικά.
Μόνο κάθομαι και περιμένω.
...
Δεν ξέρω τι λέω μάλλον.
Είμαι εγώ μωρέ τώρα να ενηλικιωθώ;
Σκατά,ούτε κατά διάνοια.
Το μόνο που κάνω με ωριμότητα είναι να γράφω καμιά έκθεση της προκοπής(πού και πού).
Και να λύνω και μαθηματικά(επίσης πού και πού),αλλά δεν νομίζω να μετράει.

Πάντως αν με ρωτήσουν για τις σχέσεις της ζωής μου δεν θα τους πω.
Γιατί τότε σίγουρα δεν θα με άφηναν να λέγομαι ενήλικη.
Ή μάλλον,τώρα που το σκέφτομαι,κάτι θα τους πω.
Κάτι λίγο.
Τα καλά μόνο.
Και θα τους πω οτι ώρες ώρες κάθομαι και ζωγραφίζω κάτι κύκλους.
Και νομίζω πως είμαι κάποια τότε.
Αυτό το τελευταίο δεν θα τους το πω.
Να το βγάλουνε μόνοι τους το συμπέρασμα.

Λεω να τους πω και για το blog.
Δεν το έχω πει σε πολύ κόσμο,γι'αυτό ίσως κολακευτούν και μου συγχωρήσουν τα υπόλοιπα παραπτώματα.
Αν μπούνε όμως και δεν τους αρέσει;
Και νευριάσουν;
Ααα,τότε είναι που θα μείνω ανήλικη για πάντα.
Άστο καλύτερα.

Αν τους δείξω λίγα απ'τα μετάλλιά μου;
Ή να τους παίξω κάτι!
Αυτό είναι,θα τους παίξω Γκέρσουιν!
Μα τότε ίσως με περάσουνε για ψώνιο.
Ούτε αυτό θα πιάσει.
Κανείς δεν θα ήθελε ένα (ακόμα) ψώνιο με δικαίωμα ψήφου στα χέρια του,πόσο μάλλον Εκείνοι.

Ε τότε δεν θα με νοιάξει κι εμένα.
Θα τους βρίσω.
Αυτό είναι,θα τους τα πω όπως τους αξίζει.

Και θα τους παρακαλέσω να με αφήσουν στην ησυχία μου.
Ας με κάνουν 18,μα όχι περισσότερα.
Μόνο,να,να μας φέρνουν ναργιλέ θέλω κι ας λέω το αντίθετο.
Μα κατά τ'άλλα θέλω νά'μαι μικρή.
Όχι φοιτήτρια,φοιτητριούλα.
Να περνάω καλά και να σπουδάζω και να κάνω ταξίδια στον κόσμο.
Και να μην πληρώνω τα δικά τους τα σκατά.

Αυτά θα τους πω.
Ναι,τότε σίγουρα θα με αφήσουν να γίνω 18 αύριο.

Και σαν ενήλικη πια,θα πάω να δώσω εξετάσεις μεθαύριο.
Με την ωριμότητα των 18 χρόνων στην πλάτη μου.
Και το cheescake της μαμάς στα πρώην μπουτ-άκια μου.

Και μετά οι 12 μέρες θα περάσουν.
Και ένας Θεός θα ξέρει πώς έχω πάει,μα δεν θα με νοιάζει.
Γιατί μπροστά μου θ'ανατέλλει το πιο φωτεινό καλοκαίρι.
Το πιο ξέγνοιαστο,μεγάλο,ενήλικο καλοκαίρι.
Που το σχεδιάζαμε τόσον καιρό.

Και τελικά,ποιός νοιάζεται αν θα γίνουν όλα όπως τα ονειρευόμαστε;
Αρκεί που τελειώσαμε.
Που φτάσαμε στο τέλος της γραμμής.

Και ποιός νοιάζεται,αν τα κιλά που πήρα είναι 4 ή 5 ή 6 ή 38;
Μπορεί να ήταν κι ένα όνειρο όλο αυτό.
Και να ξυπνήσω και να είναι καλοκαίρι 2010 και να πρέπει να πάω φροντιστήριο.
Και να μην ξέρω τι με περιμένει την χρονιά που έρχεται.

Μπορεί όμως και όχι.:)

Κι αν τελικά γίνω 18 αύριο,θα προσπαθήσω τουλάζιστον να βγάλω μια άκρη.
-Όπως και να μάθω οτι το "τουλάΧιστον" γράφεται με Χ και όχι με Ζ,χρόνια τώρα.-
Τέλος πάντων.
Να δω τα πράγματα αλλιώς.
Και τους ανθρώπους.
Να κάνω όμορφες σχέσεις,όπως εκείνη η τελευταία,που τόσο μου λείπει κάποιες φορές.
Και να διαβάσω,να δω,να ακούσω,να γευτώ.
Να πάρω και αποφάσεις.
Γιατί αυτό πρέπει να κάνει κάθε ενήλικας,να πέρνει αποφάσεις.
Και να πληρώνω τα δικά μου τα σπασμένα.
Και τα Δικά τους σπασμένα.
Ας μην πω τίποτ'άλλο για Εκείνους όμως σήμερα,μπορεί να νευριάσουν,κι ύστερα δεν έχω και κομπόδεμα να τους μιζώσω αύριο να μου απονείμουνε τον τίτλο.

Ούτε που ξέρω αν έγραψα σωστά το "απονείμουνε",φαντάσου!
Αλλά εντάξει,στη χημεία κάτι κάνω.
Και για να γράψεις το Fehling τί την θέλεις την ορθογραφία;!

Πρέπει να βρω και υπογραφή.
Μια καλή όμως,όχι εκείνη πού'χω απ'τα νήπια,που καθόμουνα με τις ώρες και μουτζούρωνα περιοδικά Ε ,αφού πρώτα διάβαζα τον Αρκά,χωρίς να καταλαβαίνω πολλές φορές το αστείον του πράγματος,για να βρω μιαν υποραφή μεγάλη και ωραία,σαν του μπαμπά.

Θέλω να μπω και σ'αεροπλάνο.
Μόνο μέχρι την Κρήτη έχω πάει,20 λεπτά υπόθεση.
Ώσπου να επιβιβαστείς,έφτασες.
Θέλω να πάω στην Χαβάη.
Κι ας μην μείνω εκεί,αρκεί να πάω και να γυρίσω με το αεροπλάνο.
Σαν τα μωρά παιδιά.

Και τώρα θέλω να γεμίσω το χάρτινο τσίρκο με αναρτήσεις τέτοιες.
Με άπειρες τελείες και κοφτές φράσεις.
Όχι πως είμαι πολύ κοφτό άτομο γενικά.
Μπα,τις περισσότερες φορές λέω πάρα πολλά πράγματα.
Περισσότερα απ'όσα πρέπει,για να καταλάβεις.

Θαυμάζω τους ανθρώπους που δεν τους πέφτει ούτε μια κάλτσα στη σκάλα καθώς ανεβάζουν την λεκάνη με τα σιδερωμένα στο πάνω πάτωμα.
Κι εκείνους που δεν έχουν κοπανήσει ούτε μια φορά το μικρό τους δαχτυλάκι στη γωνία του τραπεζιού,ή κάποιας από τις μοχθηρές καρέκλες.
Ακόμα,θαυμάζω εκείνους τους ανθρώπους που κατεβαίνουν χωρίς να πουν μιλιά απ'το πάνω πάτωμα της κουκέτας,για να κλείσουν ένα παράθυρο που έχει ξεχαστεί στην ανάκληση.
Κι εκείνους που κοιμούνται από τις 10 το βράδυ,ιδίως αυτές τις μέρες,που μας χρειάζεται η ξεκούραση.
Κι εκείνους που δεν τους πέφτει ούτε ένα corn flake στο πάτωμα της κουζίνας όταν βάζουν πρωινό,ή ακόμη κι αν τους πέσει,προσέχουν και δεν το πατάνε μετά,για να ακουστεί το χαρακτηριστικό "κριτσ" και το ακόμα πιο χαρακτηριστικό "αμαν ρε Μυρτώ!"

Τελικά,θαυμάζω κι εκείνους που έγιναν ήδη 18 και δεν αναγκάζονται μια τόσο μεγάλη μέρα να κλειστούν στο σπίτι παρέα με το πιο ανιαρό βιβλίο που έχει γραφτεί ποτέ μετά την Ιστορία της έκτης δημοτικού.
Αλλά δε νομίζω μωρέ,κάπου θα παω.
Έστω μια βόλτα με το ποδήλατο,αν ο καιρός είναι καλός.
Απ'ότι λέγαμε το Σάββατο μάλλον θα βγούνε και οι άλλες για καμιά ωρίτσα.
Ίσως μου πάρουν και κανένα δώρο,ποιός ξέρει.
Και μετά θα γιορτάσουμε όλοι μαζί της ενηλικίωση του τουλίου,κοιτώντας τα ρολόγια μας και συζητώντας-τι άλλο- για το επερχόμενο εορταστικό δωδεκαήμερο.

Αλίμονο,θα είναι αξέχαστα.

*

Υ.Γ:Παράληψις.Τα λόγια είναι περιττά.

Ομπράντοβιτς σταμάτα,δεν είναι πια αστείο,
μήνυση μας έκανε το αστεροσκοπείο!:D

τίτλοι τέλους.

Ορίστηκε λοιπόν η ημερομηνία.
Αυτό ήταν.Έφτασε.

Οι τελευταίες 15 μέρες ήταν μέρες συνειδητοποιήσεων και μεγάλων αποφάσεων για τους περισσότερους από εμάς.Τα περιθώρια στένεψαν,όλοι το έχουν χωνέψει πλεον.Έτσι,ο καθένας προσπαθεί να μαζέψει ό,τι μπορεί,την τελευταία τούτη ώρα.

Το deadline αποφασίστηκε για τις 12 του Μάη.Λίγο νωρίς είπαν κάποιοι,μα τι σημασία έχει;
30 μέρες,20 ώρες και κάποια λεπτά,λοιπόν,και τρέχα να καλύψεις τα κενά σου.
Λέμε"έλα μωρε τώωωρα,έχουμε καιρό,είναι και το Πάσχα ανάμεσα...!"ποιό Πάσχα όμως;Να το,έφτασε.Την Παρακευή κλείνουμε!Το άλλο Σάββατο είναι το "μεγάλο"!

Υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι,και ξέρω πολλούς τέτοιους,που τώρα πια τα παρατάνε.Τι να διαβάσω,σου λέει,όσο σάλιο και να βάλεις,η γούρνα θάλασσα δεν γίνεται...Χαμένες ώρες,λέω εγώ...άδικος κόπος(όσο λίγος κι αν ήταν),ανούσια πίεση.Η απόφαση έπρεπε να έχει παρθεί πολύ νωρίτερα.

Φυσικά,ας μην γελιόμαστε,υπάρχουν κι εκείνοι που πραγματικά τα ξέρουν,που λέμε.Εκείνοι που πάνε για το 20.Ειδικά στον δικό μας "τομέα",αυτές οι περιπτώσεις είναι αρκετές.
Και αυτό είναι που με αγχώνει,να σας πω την αλήθεια.Ο ανταγωνισμός.Η σκέψη οτι όσο κι αν έχεις διαβάσει πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα έχει διαβάσει περισσότερο,που δεν θα είχε βγει την 25η Μαρτίου,ούτε το προηγούμενο Σάββατο,ούτε το παραπαραπροηγούμενο.Που θα πιάνει τη Βιολογία και θα στην αραδιάζει όλη σελίδα σελίδα σε ένα τέταρτο,χωρίς να του ξεφεύγει ούτε κόμα(όπως κι αν γράφεται...το σημείο στίξης εννοώ πάντως:Ρ)...

Θα μου πεις,ωραία,θα γράψεις εσύ,θα γράψει κι αυτός και η νεκροψία θα δείξει.Και οι 2 ξεκινάτε από την ίδια βάση.Έχετε στο χέρι σας ένα τετράδιο,ένα θέμα και 3 ώρες.Ας "νικήσει" ο καλύτερος!...
Καλά,μακάρι να γινόταν να το πιστέψω αυτό...
Εγώ δεν αγχώνομαι γενικά,μόνο όταν το σκέφτομαι...Να,όπως τώρα!Και τότε είναι δύσκολο να σκεφτώ ήρεμα.


Και από την άλλη έχουμε και τον καιρό...!
Αυτές οι μέρες είναι πραγματικά ό,τι πρέπει για να μην διαβάσει κανείς.Ήλιος,ζέστη,όχι εκείνη η ανυπόφορη,μα η ωραία,η ανοιξιάτικη,που σου φτιάχνει τη διάθεση.Προχθές που πέρασα απ'τον Άναυρο πολύς κόσμος ήταν εκεί κι έκανε μπάνιο και ηλιοθεραπεία.Κάποιοι έπαιζαν και ρακέτες....
Ώρες ώρες,πιστεύω πως κάποιος το κάνει επίτηδες,για να δοκιμάσει,για μια τελευταία φορά,την υπομονή μας.
Όποιος περάσει την σκληρή δοκιμασία να μην βγει την Κυριακή μετά το διαγώνισμα για καφέ,είναι άξιος να περάσει στο Πανεπιστήμιο,ή κάτι τέτοιο.Όποιος αντισταθεί στον πειρασμό να πάρει το ποδήλατο και να κατέβει μέχρι τον Αη-Γιάννη για μπάνιο,ή να ξαπλώσει στη μέση του πάρκου και απλά να μείνει εκεί,κερδίζει...

Μα είναι εντελώς απάνθρωπο ρε γαμώτο!Γιατί το κάνουμε αυτό;Σοβαρά,γιατί πρέπει να τα περνάμε όλα αυτά;
Είμαι 17 χρονών ρε πούστη μου!Και έχει ήλιο.Και θάλασσα.Και ζέστη.Και παρέα.Γιατί να πρέπει να είμαι εδώ μέσα να διαβάζω για ακόμη μια φορά για τον γαμημένο τον De Broglie και για το πώς αν κλάσεις και διαταραχθεί η ισορροπία θα κουνηθεί η σφαίρα που είναι στερεωμένη στην μέση μιας τραμπάλας και το παιδάκι θα εκτιναχθεί στην στρατόσφαιρα;
11 Μαίου εγώ έχω γενέθλια.Ναι,11.Γίνομαι 18.Γιατί πρέπει να κάτσω σπίτι και να κοιμηθώ απ'τις 10 για να ξυπνήσω αύριο να χάσω άλλες 3 ώρες απ'τη ζωή μου;
Γ Ι Α Τ Ι ;

-Γιατί τότε θα βρούμε όλα όσα μας κρύβεις και θα σκεφτούμε τρόπους να σε κάνουμε να φύγεις.-

Τέλος πάντων....
Όχι,δεν είμαι απελπισμένη,μην νομίζετε.Ίσα ίσα,όλα είναι μια χαρά.Απλά αυτές οι σκέψεις μου τιρριριριριρίζουν το μυαλό(του κάνουν τιρριριριρι:Ρ) κάμποσο καιρό τώρα...και τα μωβοροζογάλαζα σύννεφα έξω απ'το παράθυρό μου χθες το απόγευμα τις βοήθησαν να πάρουν προαγωγή και από σκέψεις έγιναν φωνή...



Σήμερα πάντως ήταν μια από τις τελευταίες μέρες στο σχολείο,για πάντα.
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς που δίνετε φέτος το έχετε συνειδητοποιήσει,όμως τελειώνουμε το σχολείο....για πάντα.Δηλαδή,σαν να λέμε για...π α ν τ α.Σαν να λέμε,τον Σεπτέμβριο δεν έχει "αγιασμό"και κουβάλημα βιβλίων σε όλη την πόλη,την άνοιξη δεν έχει εκδρομή,ή,το πιο απλό,δεν έχει αγουροξυπνημένες φάτσες και "πόσο έχει ο μήνας ρε;"-"και ο μήηηηνας έεεχει 9!"για ΑΚΟΜΑ ένα πρωινό...και μέρες με νεύρα και μέρες με τρελά κέφια και μέρες κανονικές και μέρες απλά αδιάφορες και μέρες που μετατρέπονται σε πάρτι απ'τα πολλά κενά,τις πρόβες,ή απλά,το καθησιό...και μέρες με συνέλευση και ψηφοφορία και ΑΠΟΦΑΣΗ(παπάρια) του "λαού" και βροχή από σάλια της διευθύντριας στο πρόσωπό σου,την ώρα που βρηχάται από πάνω σου σαν θηρίο...και όλους τους καλούς σου φίλους μαζεμένους,να σε ακούνε και να τους ακους,να βρίζεστε,να παίζετε(βόλεϋ,jungle,tichu...ακόμα και αμπάριζα:Ρ),να γελάτε,να χορεύετε,να τραγουδάτε...να ζείτε τις πιο αγνές στιγμές σας και να δημιουργείτε αναμνήσεις,μαζί.

Θα προσέξατε οτι δεν μιλάω για τρανταχτά πράγματα,όπως την πενταήμερη ή τη μεγάλη συναυλία του σχολείου,αλλά για απλές καθημερινές στιγμές.Αυτές που τελικά έχουν την μεγαλύτερη αξία...

Είμαι σίγουρη πως σε όλους θα λείψει η ηλίθια καθηγήτρια που δεν ήξερε την τύφλα της από μαθηματικά και την διδάσκαμε εμείς,η επική Αλεξάνδρα απ'το κυλικείο (ψιλά διν έχς;),εκείνη η φύλακας,η power ranger κίτρινη που μας το 'παιζε μαγκιά κλανιά κι εξάτμιση και τελικά πηδούσαμε απ'τα κάγκελα...οι τσούλες του σχολείου που πάντα ήξεραν οτι όλοι ασχολούνται μαζί τους,τα τρελοκομεία της τάξης που στα κενά έβγαζαν βίντεο με χορευτικά της lady gaga,ο κλασσικός συμμαθητής με τα στιλό για μπακέτες να κοπανάει με μένος το θρανείο κοιτώντας-Ω ΝΑΙ-την παρτιτούρα του...ή εκείνος ο άλλος γραφικός,που εμείς είχαμε μόνο στο γυμνάσιο,με το μαξιλάρι το κόκκινο απ'τη ρεζέρβα στην τσάντα και τον ύπνο,τι να πω,στο τσεπάκι,με την κυριολεκτική σημασία της φράσης...

Όλα αυτά θα μείνουν πίσω.
Ας μην τα ξεχάσουμε μόνο,και τα καλύτερα έρχονται.
Αντίο,φίλοι μου.:)

this is the end,beautiful friend...

Απλά τα πράγματα!

Αν κάτι δεν το έχεις δει ή δεν έχεις ακούσει ποτέ γι'αυτό δεν υπάρχει για σένα,λέει η φιλοσοφία.

Φανταστείτε πόσα πράγματα υπάρχουν κάπου στον κόσμο και δεν θα τα μάθουμε ποτέ.
Πόσους ανθρώπους δεν θα γνωρίσουμε ποτέ,πόσες λέξεις δεν θα πούμε ποτέ,πόσες κινήσεις δεν θα κάνουμε ποτέ,σε πόσες γειτονιές δεν θα περπατήσουμε ποτέ,πόσες γεύσεις δεν θα γευτούμε ποτέ,πόσες φωνές δεν θ'ακούσουμε ποτέ,πόσα έργα δεν θα δούμε ποτέ,πόσα βιβλία δεν θα διαβάσουμε ποτέ,ΠΟΣΑ μα πόσα τραγούδια δεν θ'ακούσουμε ποτέ...
Κι ακόμα,πόσοι άνθρωποι δεν θα περπατήσουν ποτέ στη δική μας γειτονιά,δεν θ'αντικρίσουν ποτέ τον ήλιο απ'το δικό μας παράθυρο,δεν θα απολαύσουν ποτέ τα δικά μας αγαπημένα τραγούδια,δεν θα διαβάσουν ποτέ τα δικά μας blog,δεν θα κολυμπήσουν ποτέ στους δικούς μας γαλάζιους βυθούς...

Πόσο γραφικό ακούγεται κι όμως πόση αλήθεια κρύβει...ούτε 2 ούτε 3 ζωές δεν φτάνουν για να γνωρίσει κανείς τον κόσμο.Ούτε καν για να νομίσει πως τον γνώρισε.

Κι εμείς επιμένουμε να ξοδεύουμε τη μία και μοναδική που έχουμε τόσο σπάταλα...
Διάβασμα,διάβασμα,διάβασμα...ενώ έξω ο κόσμος προχωράει.

Βγήκα στο μπαλκόνι μου λίγο πριν και κοίταξα τον δρόμο...
Άραγε,πόσοι άνθρωποι ακόμα στον κόσμο κοίταξαν κάτω απ'το μπαλκόνι τους,την ίδια στιγμή με μένα;Και ακόμα τώρα,αυτό ακριβώς το δευτερόλεπτο,πόσοι πληκτρολογούν κάτι στον υπολογιστή τους;Πόσοι βγαίνουν απ'το σπίτι τους και πόσοι γυρίζουν;Πόσοι κοιμούνται;Πόσοι ονειρεύονται;Πόσοι αγκαλιάζονται;Πόσοι γελάνε;Πόσοι κλαίνε;Πόσοι πεινάνε;Πόσοι κρυώνουν;Πόσοι πονάνε;Πόσοι ακούνε μουσική;Πόσοι παίζουν μουσική;Πόσοι ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ;Πόσοι νικούν;Πόσοι χάνουν;Πόσοι πολεμάνε...;
Πόσοι,άραγε,στον κόσμο κάνουν τις ίδιες ερωτήσεις μ'αυτές που κάνω τώρα εγώ........;

Και πόσους τους έχει βαρέσει η κλεισούρα στο κεφάλι και ακούνε μέταλ για να τους φύγει ο πονοκέφαλος;(μη γελάτε,τα πράγματα είναι σοβαρα!!!)


Tι carpe diem και βλακείες...η αλήθεια είναι πως για όλα φροντίζει το σύμπαν.Ή σε θέλει ή δεν σε θέλει,απλά τα πράγματα!

Καλή μας νύχτα!:)



Υ.ΓΔείτε οπωσδήποτε την παρουσίαση στην παρακάτω σελίδα.
Θα δώσει λύση στα πιο μεγάλα σας προβλήματα!:D
http://primaxstudio.com/stuff/scale_of_universe/

*

Σαββατοκύριακο.

Φέτος τα Σαββατόβραδα είναι διαφορετικά από άλλοτε.Δεν έχουν τηλέφωνα, συννενοήσεις, μπάνια, παρφουμαρίσματα και μεγάλα ξενύχτια.Συχνά δεν έχουν ούτε λίγο 1900.Μα ούτε λιώσιμο στην τηλεόραση έχουν-που λες ρε παιδί μου,βαρέθηκα να βγω αυτή τη φορά,θα δω καμιά ταινία...-.Ούτε καν internet.Ούτε blog,ούτε facebook...ούτε ΚΑΝ youtube.Μουσική έχουν,όλες οι στιγμές έχουν μουσική...Μα κυρίως έχουν βιβλία.Όχι από εκείνα τα ωραία,από τα άλλα,τα σχολικά.Και Μυρτώ που πρέπει να τα διαβάσει.Και μυαλό που αντιστέκεται.Μα εντάξει,τελικά ο δρόμος βρίσκεται.Και το ξενύχτι δεν γλιτώνεται με τα πολλά.Μα αυτή τη φορά δεν είναι γλυκό ξενύχτι.Είναι από εκείνα που τελειώνοντας σου αφήνουν έναν πονοκέφαλο και μια μουρτζουφλιά απο δω ως τη Θεσσαλονίκη...κι έναν κόμπο,όχι για τίποτα άλλο,μόνο γιατί δεν θα μπορέσεις να χορτάσεις πάλι ύπνο,γιατί το πρωί θα πρέπει να ξυπνήσεις νωρίς πάλι,να συνεχίσεις ό,τι άφησες στη μέση,αφού η ώρα είχε πάει 3.00.
Και οι Κυριακές είναι διαφορετικές.Δεν έχουν πια...υυυυυυπνοοοοοο,πρωινοοοοοοοοοοο, pcccccccccccccccccccccccccc,φαϊϊϊϊϊϊϊϊϊϊϊϊϊϊϊίϊϊϊϊϊϊ,ξανα ύυυυπνοοοοο,τηλεόοοοοοοοραση και πάλι ύυυυυυυυπνο.Ούτε πισίνες έχουν,ούτε όρια,ούτε λεωφορείο,ούτε μαγιώ.Ούτε εκκλησία-καλά αυτό δεν το είχαν και ποτέ-.Έχουν πρωινό ξύπνημα και διαγώνισμα.Απο εκείνα της τρίτης λυκείου.Που τελειώνοντας σου αφήνουν κι αυτά έναν τεράστιο πονοκέφαλο και μια μουρτζουφλιά τριπλάσια από εκείνη του χθεσινοβραδινού ξενυχτιού.Μα αν έχεις γράψει καλά,τότε εντάξει,όλα είναι όμορφα.Και νιώθεις πως δικαιούσαι ένα διάλλειμα.Και πας λιγάκι από Μινέρβα και αράζεις.Και μετά πας σπίτι,τρως πρώτα το φαγητό και μετά το χρόνο σου στην τηλεόραση ή στο pc(καλή ώρα:Ρ)...και καταλήγεις κατά τις 6.30 με κόκκινα μάτια να θυμάσαι πως πάλι έχασες την ώρα σου και πως πρέπει-ωχ,πώς πρέπει!-να κάτσεις να διαβάσεις...Ε κι εκεί είναι που δεν σου φτάνει η ώρα και καταφέρνεις και πάλι να ξενυχτήσεις.
-Μα,φταίω εγώ;Χρειάζεται και ξεκούραση,τι να κάνουμε;
-Να μην το παραχέζεις,άλλο ξεκούραση κι άλλο κωλοβάρεμα!
Πότε θα την βουτήξω στο υδροχλώριο αυτή την κωλοσυνείδηση να το βουλώσει δεν ξέρω.Γιατί μου τη δίνει που έχει δίκιο.Νά'τη!Πάλι εδώ είναι!Επεμβαίνει στο ποστ.Τι ΣΚΑΤΑ λογοκρισία και πραξο-κρισία(?) είναι αυτή που υφίσταμαι τέλος πάντων;;;
Μα,είδες;Πάλι για μένα κατάφερα να μιλάω."Ο κόσμος έξω πεινάει και ψοφολογάει,κι εσύ αντί να χαίρεσαι που τα έχεις όλα και να λες κι ευχαριστώ,γκρινιάζεις;Αχάριστη!"
Τι να πω,μάλλον ο καθένας έχει τα προβλήματά του.Δεν θα μπορούσα να παραπονιέμαι οτι πεινάω(σίγουρα όχι!:Ρ)ή οτι κρυώνω...ή οτι δεν έχω σπίτι να μείνω.Είμαι εδώ,ζω στο Βόλο,στην Ελλάδα του 2011,είμαι 17.5 χρονών κι έχω τα δικά μου προβλήματα.Μικρά ή μεγάλα.Και να πάνε στο διάολο όσοι πιστεύουν οτι "μη μιλάς καθόλου,θα μεγαλώσεις και θα δεις ποιά είναι τα πραγματικά προβλήματα!"
Πραγματικό πρόβλημα είναι ό,τι σε χαλάει ΤΩΡΑ.Ό,τι σε βγάζει απ'τα νερά σου,απ'τη βολή σου,απ'το πρόγραμμά σου...έστω,απ'το κωλοβάρεμά σου.Πρόβλημα είναι τα Σαββατοκύριακα που έχουν αλλάξει,πρόβλημα είναι οι 4 μήνες που έρχονται,πρόβλημα είναι ο πονοκέφαλός μου,το συνάχι μου,το κρεβάτι που το βλέπω εκεί να με κοιτάει λυπημένο,γιατί το έχω αρκετά παραμελήσει τελευταία,το σχολείο που ξεκινάει αύριο και μόνο αυτό μου 'λειπε τώρα...Πρόβλημα είναι ο γκόμενος που σε άφησε,πρόβλημα είναι τα 150Ε που σου λείπουν για να πάρεις εκείνα τα παπούτσια...Φυσικά,πρόβλημα είναι και ο πατέρας σου που του μειώνουν τον μισθό,το φροντιστήριο και οι μαθηματικοφυσικοπιανογερμανικοαγγλικοδιδάσκαλοι που ζητάνε κι αυτοί,-πολύ λίγα βέβαια,αν σκεφτείς οτι προσφέρουν τα πάντα-,η Angela,ο Nicola,ο Dominique Strauss και τ'άλλα τα παιδιά απ'τις Βρυξέλλες που μας πρίζουν τον αυτόν που εγώ δεν έχω...-και να τους καεί ο κήπος,να τους κατουρήσει ιπποπόταμος με τοξικά ούρα,να τους σφίξουν 24 ανακόντα μέχρι να γίνουν αυγολέμονο και να το δώσουμε στα παιδιά τους να το ρίξουν στο ψητό το ψάρι για νοστιμάδα-
Μα τι να κάνεις.Όλα αυτά ίδια θα μείνουν,μόνο τα Σαββατοκύριακά σου γαμιούνται εν τέλει.
Καλύτερα να φύγουμε με το τσίρκο...

Καλό απόγευμα παίδες.

C:


*

so,THIS is christmas...!:)

Ήρθαν και φέτος τα Χριστούγεννα,όπως πάντα.

Κλασικά...κι όμως,πάντα διαφορετικά.

Κάποτε περίμενα τον Άη Βασίλη,χαιρόμουν όταν έσβηναν τα φώτα στις 12:01 και έτρεχα να δω πού άφησε το δώρο μου εκείνος,ο αγαπημένος...

Τώρα περιμένω να φτάσει 31 για να στιβαχτώ κι εγώ σε κανένα μπαράκι μαζί με τόσους άλλους,σαν να βγαίνουμε πρώτη φορά στη ζωή μας,αφού θα έχω -συνήθως-χάσει κανα δεκάευρο στην 21.

Αν καταφέρουμε,ίσως χορέψουμε και λίγο,αλλιώς απλά θα είμαστε όλοι εκεί,με πλατιά χαμόγελα,όμορφα φορέματα,ψηλά παπούτσια και τις γνωστές ευχές για ευτυχισμένο νέο έτος κλπ.,πασπαλισμένες με την απαραίτητη υποκρισία των ημερών.

Μπλα μπλα μπλα...

Απόγευμα και περπατάω γρήγορα στην Ερμού...

Δεν τρέχω να προλάβω τα μαγαζιά,μα το μάθημα.

(Κάποιος άργησε πάλι...)

Τελευταία Χριστούγεννα που διαβάζω,αν όλα πάνε καλά.

Καταργιέμαι για ακόμη μια φορά τις πανελλήνιες,βλέποντας τον κόσμο να χαζεύει τις λαμπερές βιτρίνες.

Είναι όλοι εκεί και πάλι,πιστοί στο "αιώνιο ραντεβού των γιορτών" (που λένε και στο Μέγκα).

Ζουν τη χαρά των ημερών,πέρα απο κάθε "κρίση".

Ο καθένας τους μια ιστορία.

Άραγε,πώς τους λένε;
Είναι από 'δω;

Έχουν οικογένεια;

Είναι ευτυχισμένοι απ'τη ζωή τους;

Μήπως είναι απο εκείνους που ψηφίζουν ΛΑ.Ο.Σ;

Ή μήπως απο εκείνους που στα νιάτα τους ήταν φανατισμένοι κομμουνιστές και τώρα απολαμβάνουν την σιγουριά της -όποιας- εξουσίας;

Τους αρέσουν τα Χριστούγεννα;

Πού θα περάσουν φέτος την παραμονή της Πρωτοχρονιάς;

Βαριούνται τις γνωστές οικογενειακές συναθρήσεις;

Αυτή η κυρία που μπαίνει φουριόζα σ'εκείνο το μαγαζί,μήπως έχει πάρει καταναλωτικό,για να τους ευχαριστήσει όλους;

Έχει παιδιά ή το παιδάκι που είναι μαζί της είναι το βαφτιστήρι της;

Κι εκείνες οι κοπέλες που φοράνε διαφορετικά σκουφάκια και αγοράζουν ζεστό σαλέπι από τον τύπο στη γωνία...τι κάνουν στη ζωή τους;

Είναι φοιτήτριες;

Έδωσαν κι αυτές πανελλήνιες;

Έχουν ανασφάλειες;

Κοιτιούνται με τις ώρες στον καθρέφτη;

Τις πλήγωσε ποτέ κανένας;

Τι μουσική,άραγε,τους αρέσει;

Κι εκείνος ο άντρας με το κομμένο πόδι και το απλωμένο χέρι

στη μέση του πεζοδρόμου...

Έχει κι αυτός τη δική του ιστορία.

Νοιάζεται όμως κανείς να την ακούσει;

Στέκομαι και τον παρατηρώ...

Μόνος,εξαθλιωμένος και ρακένδυτος, ικετεύει για μια μπουκιά ψωμί.

Ο κόσμος τον προσπερνά και χάνεται μες στη γιορτινή ατμόσφαιρα...

Σκύβω,του δίνω 50 λεπτά.

"Καλές γιορτές,κορίτσι μου,ο Θεός να σ'έχει καλά"

Πιστεύει.

Και ίσως είναι ο μόνος απ'όλους αυτούς τριγύρω που πιστεύει πραγματικά.

Σ'έναν Θεό,σε οποιοδήποτε Έναν...

Και αυτός του δίνει δύναμη.

Μα αν υπήρχε ο Θεός του,θα τον άφηνε να σέρνεται αβοήθητος στους δρόμους;

Δύσκολή ερώτηση,δύσκολη απάντηση.

Άαααααστα μωρέ τώρα,τί τα σκαλίζεις;

Έφτασα στο φροντιστήριο.

Γνώριμες φάτσες απ'έξω.

Χαρούμενες οι περισσότερες,μιας και σήμερα είναι η τελευταία μέρα των μαθημάτων.

Το βράδυ που θα γυρίσουν σπίτια τους και θα πέσουν να κοιμηθούν θα ονειρευτούν το καλοκαίρι του 2011... όπως κι εγώ.

Θα ονειρευτούν τη νέα τους ζωή,απ'τον Οκτώβριο του ίδιου έτους... όπως κι εγώ.

Θα ξυπνήσουν με μια ελαφριά πικρία στα χείλη,γιατί όλα ήταν και πάλι ένα όνειρο... όπως κι εγώ.

Μπαίνω στο κτήριο.

Τελικά,ίσως εδώ να ανήκω...

Φέτος πρέπει να πετύχω το φλουρί,μου χρειάζεται η τύχη του.

χρόνια πολλά
να είστε καλά και να περάσετε όμορφα...
άντε και του χρόνου τέτοιο καιρό να γυρίζουμε στις πόλεις μας!
καλά μας Χριστούγεννα!!!

=]

Ιμιτασιόν ανάρτηση.

Ποιος σκαλίζει το σκοτάδι στην ψυχή μου κι όταν χαίρομαι ποιος κλαίει;
Ποιος παλεύει να μισήσω το κορμί μου κι όταν τ' αγαπάω ποιος φταίει;
Ποιος φρενάρει και ρημάζει τη ζωή μου κι όταν προχωράω ποιος κλαίει;
Πποιος ζητά να χαμηλώσω τη φωνή μου κι αν του τ' αρνηθώ ποιος φταίει;
ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ;




Ας διαβάσω.
Μεταλλαξογόνοι παράγοντες.Αντικατάσταση βάσης.Χρωμοσωμική ανωμαλία...
(Εδώ ο κόσμος χάνεται και το μ*νί χτενίζεται.)

Τι ωραία,χιονίζει έξω!
"Επιτέλους ρε παιδιά,να δούμε και μεις μια άσπρη μέρα!"(γραφικο?!)
Ναι καλά,σιγά την άσπρη μέρα που είδαμε.Ούτε καν το στρώνει.Μαλακίες δηλαδή.
Κοίτα να δείς,ακόμα και ο καιρός μας εξαπάτησε.Χαρήκαμε σήμερα χωρίς λόγο...
Ιμιτασιόν χιόνι.
Ααααααντε ρε φίλε,κάνε καμιά σωστή δουλειά!Ρίξε λίγο βαρβάτο να το στρώσεις να γουστάρουμε επιτέλους!!!:$

Μήνυμα.
ΩΧ!Δεν έχω βιολογία σήμερα.Τέλεια,τζάμπα 5 απουσίες...
Ουφ...
Δύσκολα τα κόβω τα πράγματα.
Άντε μωρέ να τελειώνουμε....
Έχω εδώ και καμιά βδομάδα που βαριέμαι.Πολύ κιόλας.Βαριέμαι να κάτσω να "λιώσω" στο διάβασμα δηλαδή,αυτό που (υποτίθεται)έκανα μέχρι τώρα.




Τι φοβερό κομμάτι...

ΑΑΑ!Άκυρο.
Καλά τι μαλακία είναι αυτή η διαφήμιση της CU η καινούργια,την είδες;Με τα greeklish!
Τι ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΗ!
Λες και οι νέοι δηλαδή δεν καταλαβαίνουν Ελληνικά,οπότε ας μιλήσουμε με τους κωδικούς της δικής τους γενιάς!
"Gia na tous kaneis rompa"---->"Γκία να τοους κανείς ρομπα" ;;;;;;;;;
Όταν σε ξαναδώ κι εγώ λοιπόν θα σου πω"Γκιά!Τ κνσ;Εγκ κλ."εντάξει;
Και κοίτα να το καταλάβεις,ε!Τι σκατά "ΝΕΟΣ" είσαι αλλιώς;!
Α!και μετά θα σε πάρω να πάμε να δούμε την "Βυσνί θύελλα,σούζα τ'αλογακ",η οποία στεγάζεται πλεον στο "AEL FC ARENA",στο "CRIMSON PARK",στη Λάρισα.
Χαχαχαχαχαχαχα
Αν είσαι άνθρωπος δηλαδή!Οι βλάχοι με τα χωράφια και τ'αμπέλια απέκτησαν και "crimson(=βυσσινί) park"!Και δεν έχω τίποτα εγώ με τα γειτονοτύρια,προς Θεού!Απλά....πολύ κιτσ ρε παιδιά!Απ'το ΑΛΚΑΖΑΡ στο AEL FC ARENA?Σιγα,καλμάρετε λιγάκι!
Epic fail το όνομα του νέου γηπέδου και του πάρκου λοιπόν.
wannabe Αθηναιοευρωπαίοι οι Λαρισαίοι,με Ιμιτασιόν ομάδα.
Όιντα!

Πάντως ήρθε επιτέλους ο καιρός.
Ο καιρός να αποκαλυφθούν τα μυστικά του Ρούσσου και της Αντιγόνης.Ο Ηλίας θα τα πεί όλα,τα ξέρει!
Και η Εριέττα είναι αδερφή με τον Λουκά.Αναμενόμενο,μόνο για τους δικούς του γονείς δεν ξέραμε τίποτα...
Τι λέω,Θεε μου;(όποιος κι αν είσαι και αν με βλέπεις τέλος πάντων...)

αααχ....
λοιπόν,έχουμε και λέμε.
ΗbA,HbF,HbA2,HbS-η μεταλλαγμένη-.
Εντάξει,τα ξέρω.

Τι βλακεία,άνοιξε σήμερα και το σχολείο.2 μέρες καταφέραμε φέτος.
Ιμιτασιόν κατάληψη -πάλι-.
Αλλά πάλι καλά που την κρατήσα(ν)ε και τόσο να λέμε,μες στο πολικό ψύχος!
Ήρωες είναι αυτοί που μείνανε εκεί προχθες και χθες το βράδυ!
Βέβαια θεωρητικά το αίτημά μας ικανοποιήθηκε,ήρθαν μουσικοί(γαμώ το κερατό μου)
Αρα αυτό είναι καλό,ο "αγών" μας είχε αποτέλεσμα!
Μπράβο στο μουσικό λοιπόν!
...

Google.Τι λέει;23α γενέθλια της Jane Austen;Τι λες ρε παιδί μου!Κι έλεγα απ'το πρωί τι μ'έτρωγε...:Ρ
Και δεν είναι καν γενέθλια τελικά.Είναι 23η επέτειος θανάτου.
Μούφα και το Google λοιπόν.
Ιμιτασιόν είδηση.

Αυτό το καινούγιο που μπαίνεις στο youtube μόνο με τον κωδικό του λογαριασμού σου στο google το είδες;Κι εδώ στο blogger το ίδιο.
Εντάξει,αν το δείς απο μία...άααλλη οπτική είναι καλό που είμαστε φακελωμένοι σ'ένα μόνο μέρος,σ'ένα κεντρικό αρχείο ας πούμε.Έτσι αν κάποιος ποτέ θελήσει να "μάθει" για μας θα βρει όλες τις πληροφορίες μας συγκεντρωμένες.
Όχι,δηλαδή καλά κάνανε!Σκέψου ταλαιπωρία τώρα να τρέχεις να μπαινεις ξεχωριστά στον server του youtube,ξεχωριστά στου google,ξεχωριστά στου blogger.Αίσχος!Όχι όχι,πολύ καλά κάνανε,εγώ συμφωνώ!(CIA ftw):P

Λοιπόν,τέλος το παραλλήρημα!
Back to "normal".

Cheers φίλε μου! ^.^

2 χρόνια μετά.

6-12-2010

2 χρόνια μετά...

πανελλήνιες.

δακρυγόνα.blogger.διαφημίσεις.coca cola.

Bolzano.γκρίκλισ. κρίση.κρισούλα.κρισάρα.μνημόνιο.

πανελλήνιες.

ανεργία.

πανελλήνιες.

τρόικα.

πανελλήνιες.

αντίσταση.στάσιμο.Mendel.πειθώ.σοκολάτα.ντροπή.καλοκαίρι.

κατάληψη.ιδεολογία.μαλακία.οικολογία.φραπές.

facebook.ουρανός.επανάσταση.χάρτινο τσίρκο.σκατά.

πανελλήνιες.

δουλειά.δουλεία.κουκούλα.Γρηγορόπουλος.σκατά.

Ελλάδα.Ελύτης.Ακρόπολη.

prime eleven.Χάρυ Πότερ.ποδόσφαιρο.

μάστερ σεφ.φεγγάρι.θάλασσα.φθινόπωρο.

Bach.Bellamy.Καζατζάκης.Mozart.Lennon.μιλάνο.μολότοφ.

γουατσ απ.πράγα.πάργα.φράουλες.αίμα.καράβι.ραβδί.

πανελλήνιες.

μίζα.χαμόγελο.σκάφος.ψίχουλο.Ευρώπη.εξοπλισμός.τοίχος. σύστημα.

πανελλήνιες.

ειρήνη.θάνατος.νεράιδα.αναπτυξη.Merkel.παραπαιδεία.

δακρυγόνο.καπνογόνο.παραισθησιογόνο.

αντίδοτο.ηλεκτρόνιο.Στρός Καν.στρώσ’ κάτ’.

Phelps.Schroedinger.Bolt.Θεοδωράκης.

βότκα.μουστάκι.πι.ρίζα δύο.

Νταλάρας.Νταλάρας.Νταλάρας.χελιδόνι.ορτανσία.ύπνος.

πανελλήνιες.

Πετρούλα.εξέγερση.χούντα.ποινή.βασανιστήριο.youtube.βήμα.

πανελλήνιες.

επιταχυντής.Στάθης.καθηγητής.όπλο.μπάτσος.

Κανάκης.Κορκωνέας.Εξάρχεια.Εκάλη.σαμπάνια.λάσπη.

απουσία.παρουσία.συνουσία.πεμπτουσία.ουσία.ανωσία.

νύχτα.φως.πορεία.Σεχραζάτ.Παπανούτσος.βατόμουρο.

πανελλήνιες.

μπέργκερ.σούβλα.χειμώνας.οργή.Che.νησί.νησιά.

βόμβα.αποχή.παροχή.διαδοχή.ανακοχή.Fortino.

λάθος.διαγωγή.Κούγιας.ανατολή.αεράκι.ευκαιρία.καθρέφτης.

οπτασία.αμβρωσία.κάγκελο.πόρτα.καγκελόπορτα.

πανελλήνιες.

φυλακή.παράθυρο.μολύβι.πληγή.μινοράκι.ρολόι.

χ ρ ό ν ο ς.

όλα έχουν αλλάξει και όλα είναι τόσο ίδια...

Καλώς σας βρήκα!:)