Μας πήρε η νύχτα.

Για την ακρίβεια είναι 4 παρά τέταρτο και είναι η μόνη φορά εδώ και 6 μέρες που γύρισα σπίτι πριν τις 2.

Του μυαλού μου οι εικόνες νά'σβηναν σαν νά'ταν πόρνες της στιγμής,να μην έχω να θυμάμαι όλα αυτά που με πονάνε,ας χαθείς...

Θα μπορούσα και να κοιμάμαι εδώ και ώρες.Αλλά δεν πειράζει,άλλωστε ΤΙ έχω να κάνω αύριο; Ξυπνητήρι δεν θα βάλω.Να γράφω δεν γράφω,οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος.
Ο Ορέστης κοιμάται εδώ από πίσω.Απορώ πώς δεν έχει ξυπνήσει τόση ώρα με την sadahzinia και τον Παυλίδη να λένε τα δικά τους.
Ωραία περνάμε,πάντως.
Αναμενόμενο,άλλωστε.
Δεν ξέρω τι θέλω να πω...ή μάλλον ξέρω,αλλά,όχι,δεν νομίζω να μπορώ.Μου έλειψαν τα μαθηματικά.Κανένας άλλος,μόνο τα μαθηματικά.Και όσο σκέφτομαι οτι δεν θα ξαναασχοληθώ ποτέ ίσως μαζί τους με τέτοιο πάθος,λέω να τα γυρίσω όλα τούμπα και να αλλάξω προορισμό.

Απ'την άλλη,χόρευα χθες όλο το βράδυ,χορεύαμε μάλλον και απέκτησα τις πρώτες μου φουσκάλες.2 τον αριθμό,μία σε κάθε πατούσα.Ούτε Αη-Γιάννη-Χάνια δεν είχα βγάλει,που είχαν όλοι τότε.Και σήμερα ξύπνησα στις 6 το απόγευμα και ξεκίνησα το βιβλίο,εκείνο για το ΕΑΜ και τα γεγονότα στα Χανιά,της Μάρως Δούκα.Πολύ ωραίο φαίνεται.
Μ'αρέσει που επιτέλους μπορώ να κάνω όλα αυτά που στερήθηκα τόσον καιρό.Πήγα και κολύμπησα κιόλας!Εντάξει,έχω σκουριάσει,όμως σιγά σιγά θα τον βρώ τον ρυθμό μου.
Το blog λιγάκι το αμέλησα είναι η αλήθεια,άνοιξα το facebook άλλωστε.Και φυσικά ο "εθισμός" επανήλθε.Μα δεν πειράζει.
Με ρωτάς αν αυτό είναι δείγμα της πολυπόθητης ανεμελιάς;Όχι,σίγουρα όχι.
Ανεμελιά είναι το άραγμα στο 4ο,με τις μπύρες που όλο σχεδιάζουμε και ποτέ δεν παίρνουμε τελικά,γιατί στις 4 που πάμε είναι κλειστό κάθε περίπτερο.Και ο ήλιος που σιγά σιγά προβάλλει,αν και δεν θά'πρεπε,και μας αναγκάζει να την κάνουμε για το σπίτι γιατί είναι πια ώρα.Επίσης,ανεμελιά είναι το ξημέρωμα στο amaze,το αεράκι στο μπαλκόνι,τα πεταμένα ρούχα στην clavinova μου και η επιλογή να κατεβώ στην παραλία με τους αγανακτισμένους-φοβερή κίνηση,εδώ που τα λέμε,όμως ας το αναλύσουμε κάποια άλλη φορά-μαζί με τους ανταρτογονείς μου.

Και πάλι η καινούργια ζάλη.Το ρίξαμε στον Αγγελάκα,ξανά.
Να,αυτΌ είναι ανεμελιά.Να κάθομαι 4:06:33 και να κάνω ό,τι κάνω.Ποιός να τό'λεγε.
Προχθές το βράδυ είδα στον ύπνο μου οτι κάπου ήμουν,δεν θυμάμαι,και είχα λέει τύψεις γιατί δεν είχα διαβάσει όσο "θά'πρεπε".Το ξέρω αυτό το συναίσθημα,το είχα κάποιες φορές φέτος.
Αν ρωτάς πώς πήγα θα σου πώ καλά.Μιά χαρά,ευτυχώς.Και λέω ευτυχώς γιατί άκουσα πολλούς να λένε οτι δεν τα καταφέρανε.Σκατοσύστημα είχαμε,έχουμε και θά'χουμε(?),αυτό είναι γνωστό.Ψυχραιμία.

Σειρά έχει τώρα το φοιτητικό κίνημα.Τελευταία έχω κάνει κάποιες συζητήσεις,σκοπεύω να κάνω κι άλλες.Τίποτα,πάντως,το "κίνημα" είναι μάλλον για τα μπάζα,απ'ό,τι καταλαβαίνω.
Συνελεύσεις για να κανονίσουμε το πάρτι και την εκδρομή,δόλωμα κινητό και καλοπέραση για να στηρίξεις τις ιδέες μας,κατάληψη,κατάληψη,κατάληψη.Κόμματα.
Ας πούμε οτι τουλάχιστον υπάρχει ακόμα μια ελπίδα,κάτι κινείται.Κάποιοι πιστεύουν στην αλλαγή,κάποιοι μοιράζονται τους αγώνες και τις αγωνίες τους,το παλεύουν.Μέσα ή έξω από το πανηγύρι των παρατάξεων,αριστεροί,κεντρόοι ή καραδέξιοι.Νιώθουν "κάτι".

Είχε κρύο από του Δία τη μεριά,και η σελήνη ερημιά,καθόλου κόσμο...
Αχ,με φάγαν τα κουνούπια και τα μυγάκια.Πριν είχα αρχίσει να βολεύω λίγο εδώ γύρω κι έτσι έμειναν ανοιχτά τα φώτα.Μα τώρα,ποιός σηκώνεται;Μεγάλη φασαρία.
4:16.

Πάνε οι εξετάσεις,τελείωσαν.Στην φυσική ήρθαν και μας έδωσαν διευκρίνηση.Να αλλάξουμε λέει,την επικεφαλίδα κι εκεί που λέει "ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ" να το αντικαταστήσουμε με "ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ".3 πουλάκια κάθονταν,είπα εγώ.Με αγριοκοίταξε ο κύριος διευκρινιστής.
Και την Δευτέρα που τελειώσαμε βρεθήκαμε και λέγαμε μεταξύ μας οτι ΟΝΤΩΣ τελειώσαμε.Μα κανένας δεν το πίστευε.Ακόμα μερικοί διατηρούν τις επιφυλάξεις τους,να πω την αλήθεια.
Χθες που ήπιαμε τις κάλτσες μας,κάθε φορά που τσουγγρίζαμε, κοριτσοπαρέα καθαρή,φωνάζαμε "α ρε πουτάνες πανελλήνιεεες" και άλλα παραμφερή,οπότε θέλοντας και μη(άστο το μη,δηλαδή...),εγώ το συνειδητοποίησα πια.

Ζω.
Ζεις.
Ζει.
Ζούμε.
Ζείτε.
Ζούν(ε).

4.21.Our only nation lives in lucid dreams...
Όταν κάποιος μού'λεγε οτι καθόταν με τις ώρες τα βράδια σπίτι του ακούγοντας μόνο μουσική,ίσως και με λίγο ίντερνετ,δεν τον πίστευα.
Τελικά,γίνεται.
Για την ακρίβεια,συμβαίνει τώρα. *

Κάποιος πλησιάζει σαν να θέλει να μου πει...άσε τη ζωή να λιώνει μέσα στα χέρια της σα χιόνι....

Καληνύχτα.