την προσοχή σας παρακαλώ

Κανονικό. Κανονικοι έρωτες. Αβοήθητοι έρωτες απέναντι στην εντατικοποιημένη τους κανονικότητα, στέκουν. Κανονικά, πρέπει να μπεις στο πρόγραμμα. Αδιανόητο το πρόγραμμα να μπαίνει μέσα σε σένα. Το κανονικοποιημένο μου πρόγραμμα είναι απίθανο να γίνει ένα με εσένα. Δηλαδή, είναι απίθανο να γίνεις εσύ το πρόγραμμα. Απίθανο, γιατί τότε θα κανονικοποιηθείς κι εσύ -εμείς- όπως τόσοι "έρωτες". Μα η ρομαντικά ορθολογική φύση μας δεν θα επέτρεπε μία τέτοια εξέλιξη -ε; Η ανατρεπτικά προσγειωμένη σκέψη μας μας επιτρέπει τη συνειδητοποίηση της εντατικοποίησης και άρα τη δυνατότητα αποφυγής της μετατροπής αυτής της όμορφης παρόρμησης σε κάτι το κανονικό. Με άλλα λόγια, όπως είπα, δεν μας εξουσιάζει το πρόγραμμα. Εμείς το εξουσιάζουμε -εσύ, δηλαδή. Η παραχώρηση αυτού του προνομίου σε σένα είναι μια υποχώρηση που δέχομαι να κάνω. Άλλωστε μόνο εσύ μπορείς και μου θυμίζεις να μην ξεχνώ πως είναι ωραίο να είμαι
μη κανονικοποιημένη.