Περιμένεις. Τι περιμένεις; Κάθεσαι και κοιτάζεις το ταβάνι. Τι το κοιτάζεις;
Σταμάτα να περιμένεις. Δεν υπάρχει καμία νομοτέλεια.
Δεν υπάρχει καμία ανώτερη θολή ύπαρξη να λύσει τα προβλήματα σου, να κάνει αυτά που έχεις να κάνεις, να καταλάβει τι θέλεις και να σου το πει.
Σταμάτα να αναθέτεις τη ζωή σου σε ένα κάτι. Είτε αυτό το κάτι λέγεται λάπτοπ, είτε ταβάνι, είτε βουλή, είτε Μαρία, Μήτσος, Γιάννης, Μπέτυ.
Σταμάτα το σκρολ ντάουν. Τι περιμένεις να συμβεί;
Σταμάτα να αλλάζεις γκόμενες και φίλους. Σταμάτα.
Σταμάτα να είσαι θύμα και κομματικό σκυλί.
Η ψυχαγωγία, η επιτυχία, η συναισθηματική ολοκλήρωση, η ζωή σου όλη, είναι δική σου.
Δεν υπάρχει κανένας καμία τίποτα που μπορεί να σε σώσει -απ'το πιο μικρό ή από το μεγαλύτερο σου πρόβλημα.
Δεν υπάρχουν σωτήρες. Σταμάτα να τους ψάχνεις.
Και δε μιλάω για τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη ή τον Λένιν που περιμένεις(μόνο).
Μιλάω για την δειλία και την ανασφάλεια που σε οδηγούν στην ανάθεση και τελικά στην ανυπαρξία.
Μιλάω για την αναποφασιστικότητα σου και το "ποιός είμαι εγώ για να...".
Για την ανικανότητα σου να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου ολόκληρη
για τη μετακύλιση της ευθύνης της ύπαρξής σου στο ανώτερο κάτι που ονομάζεις "ειδικό" ή επαγγελματία.
Για την ανάθεση -κι αυτή την αιώνια αναμονή.
Θα πεθάνουμε περιμένοντας κάποιον να μας σώσει απ'τη ζωή που λέμε πως μας αρέσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου