Πήλιο λοιπόν.Και καλοκαίρι.Και 38.2 πυρετός.Και αμυγδαλίτιδα και τέτοια ενδιαφέροντα.
Ωραία περνάμε εμείς εδώ στον Άη-Γιάννη,πάντως.
Μα οι μέρες φεύγουν γρήγορα.Να το πω και ποιητικά,ω,πόσο μα πόσο γρήγορα φεύγουν.
Πότε ήρθε το "του χρόνου" που ευχόμασταν πέρυσι.Και πότε φεύγει;
Σε 5 μέρες είναι δεκαπενταύγουστος.
Θα αρχίσουμε δηλαδή να υποσχόμαστε τα επόμενα "του χρόνου".
Ήδη κάποια τα είπαμε,για την ακρίβεια,στις 2 Αυγούστου,που χωριζόμασταν.
Είμασταν αγανακτισμένοι,μα τώρα είμαστε περισσότερο.
Γιατί το παραμύθι μας τελείωσε.
Γιατί αυτές τις 22 μέρες γίναμε παρέα.Είμασταν,μα γίναμε κι άλλο.
Γιατί κάναμε φάρσες στους υπαρχηγούς.Και υποσχόμασταν αγάπες και λουλούδια και τρίο και άλλα τέτοια πρόστυχα μέσα στο βράδυ.Και ξαπλάραμε στα κρεβάτια τους και τους ξεβολεύαμε.
Γιατί έρχονταν και σε μας διάφοροι,άλλοι,μεγάλοι,να μας εξομολογηθούν τον μεγάλο τους έρωτα μέσα στη μέση της νύχτας,ή να μας βάλουν να τραγουδάμε τον εθνικό ύμνο,δις, αγουροξυπνημένοι και κακόκεφοι.
Γιατί κρυώναμε στη ζώνη και ξελαρυγγιαζόμασταν για να φτιαχτεί μια σωστή σειρά,κάθε μα κάθε μέρα.
Γιατί δαγκώναμε τις σφυρίχτρες μας και γινόμασταν διαιτητές, τρομάρα μας,και παίρναμε και αποφάσεις βαρυσήμαντες.
Γιατί παίζαμε και μπουγέλα,τότε στις μεγάλες ζέστες,την ώρα του κολατσιού,ή και το πρωί,μετά την επιθεώρηση.
Γιατί άλλες φορές ξημέρωνε κι εμείς τραγουδούσαμε την Ανδρομέδα και χορεύαμε στο βόλεϋ,ή κάναμε ερασιτεχνικές δι- και τρι-φωνίες,παρέα με 2 κιθάρες.
Γιατί το πρωί συναντιόμασταν στις βρύσες τις τραπεζαρίας για να πλυθούμε,αφού το καμπανάκι του ιστού ήταν πάντα το ξυπνητήρι μας.
Γιατί μαλώσαμε για τους νάνους-τι γελοίοι-5 λεπτά πριν αρχίσει η βραδιά.Και τελικά μόνο ένας έφαγε τη μερέντα στα μούτρα(...)
Γιατί κάναμε χρυσό τον κένταυρο και τη Φιλίτσα και την Αρμύρα και όποιον άλλο μπορούσε να μας πουλήσει φαγητό μετά τις 12 το βράδυ.Και βουρλιζόμασταν για τα χρήματα και τελικά -πώς τύχαινε πάντα-τα πλήρωνε ο Βαγγέλης.Και έτρεχε να βρει αυτός την άκρη μετά.
Γιατί ο μεγάλος Γκουρού-μεγάλη κουρού-αρχηγός των αρχηγών 25άρης ήταν εκεί,μαζί μας και μας έδινε λίγη από την λάμψη του.
Γιατί εμείς εφηύραμε την Δανάη και τον Πάρη...και μόνοι μας χαιρόμασταν.
Γιατί κάναμε κάθε μέρα ντουζ με το προσωπικό και κάθε μέρα τ'ακούγαμε,γιατί "αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να συμβαίνει!"
Γιατί πασαλειφτήκαμε με αφρούς στο παζάρι και μπουγελώσαμε με μένος διαγωνιζόμενους και θεατές του ανώμαλου δρόμου.
Γιατί συνδυάσαμε τόσο μαγευτικά το tango με τον χορό της κότας.
Γιατί..."θέλω εξουσία τον δικό μου αρχηγό!"
Γιατί...γιατί...γιατί.
Γιατί αυτοί είμασταν,αυτοί είμαστε και αυτοί θά'μαστε.
Και το "του χρόνου" δεν θ'αργήσει νά'ρθει,είμαι σίγουρη.
Να σε δω να μου χαμογελάς
και του χρόνου εδώ
μαζί μου να τραγουδάς
τον ίδιο στίχο.
Τις τρελές μας στιγμές κρατώ
δεν τις λησμονώ
και περιμένω...
Να σε δω να γελάς.
Με την Φεφε δώσαμε ραντεβού και εδώ.
Αγχώνεται λέει,για το ξένο,αυτό που ετοιμάζεται να συναντήσει.
Μα και ποιός από μας δεν αγχώνεται,εδώ που τα λέμε;
Άλλος περισσότερο,άλλος λιγότερο,όλοι αγχωνόμαστε.
Κάθε πρωί που ξυπνάω λεω και ξαναλέω στον εαυτό μου οτι φέτος ΔΕΝ θα γυρίσω στο σχολείο,αλλά αυτός δεν φαίνεται να με πιστεύει.
Ο χρόνος θα δείξει.
Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι παίδες:)
Ωραία περνάμε εμείς εδώ στον Άη-Γιάννη,πάντως.
Μα οι μέρες φεύγουν γρήγορα.Να το πω και ποιητικά,ω,πόσο μα πόσο γρήγορα φεύγουν.
Πότε ήρθε το "του χρόνου" που ευχόμασταν πέρυσι.Και πότε φεύγει;
Σε 5 μέρες είναι δεκαπενταύγουστος.
Θα αρχίσουμε δηλαδή να υποσχόμαστε τα επόμενα "του χρόνου".
Ήδη κάποια τα είπαμε,για την ακρίβεια,στις 2 Αυγούστου,που χωριζόμασταν.
Είμασταν αγανακτισμένοι,μα τώρα είμαστε περισσότερο.
Γιατί το παραμύθι μας τελείωσε.
Γιατί αυτές τις 22 μέρες γίναμε παρέα.Είμασταν,μα γίναμε κι άλλο.
Γιατί κάναμε φάρσες στους υπαρχηγούς.Και υποσχόμασταν αγάπες και λουλούδια και τρίο και άλλα τέτοια πρόστυχα μέσα στο βράδυ.Και ξαπλάραμε στα κρεβάτια τους και τους ξεβολεύαμε.
Γιατί έρχονταν και σε μας διάφοροι,άλλοι,μεγάλοι,να μας εξομολογηθούν τον μεγάλο τους έρωτα μέσα στη μέση της νύχτας,ή να μας βάλουν να τραγουδάμε τον εθνικό ύμνο,δις, αγουροξυπνημένοι και κακόκεφοι.
Γιατί κρυώναμε στη ζώνη και ξελαρυγγιαζόμασταν για να φτιαχτεί μια σωστή σειρά,κάθε μα κάθε μέρα.
Γιατί δαγκώναμε τις σφυρίχτρες μας και γινόμασταν διαιτητές, τρομάρα μας,και παίρναμε και αποφάσεις βαρυσήμαντες.
Γιατί παίζαμε και μπουγέλα,τότε στις μεγάλες ζέστες,την ώρα του κολατσιού,ή και το πρωί,μετά την επιθεώρηση.
Γιατί άλλες φορές ξημέρωνε κι εμείς τραγουδούσαμε την Ανδρομέδα και χορεύαμε στο βόλεϋ,ή κάναμε ερασιτεχνικές δι- και τρι-φωνίες,παρέα με 2 κιθάρες.
Γιατί το πρωί συναντιόμασταν στις βρύσες τις τραπεζαρίας για να πλυθούμε,αφού το καμπανάκι του ιστού ήταν πάντα το ξυπνητήρι μας.
Γιατί μαλώσαμε για τους νάνους-τι γελοίοι-5 λεπτά πριν αρχίσει η βραδιά.Και τελικά μόνο ένας έφαγε τη μερέντα στα μούτρα(...)
Γιατί κάναμε χρυσό τον κένταυρο και τη Φιλίτσα και την Αρμύρα και όποιον άλλο μπορούσε να μας πουλήσει φαγητό μετά τις 12 το βράδυ.Και βουρλιζόμασταν για τα χρήματα και τελικά -πώς τύχαινε πάντα-τα πλήρωνε ο Βαγγέλης.Και έτρεχε να βρει αυτός την άκρη μετά.
Γιατί ο μεγάλος Γκουρού-μεγάλη κουρού-αρχηγός των αρχηγών 25άρης ήταν εκεί,μαζί μας και μας έδινε λίγη από την λάμψη του.
Γιατί εμείς εφηύραμε την Δανάη και τον Πάρη...και μόνοι μας χαιρόμασταν.
Γιατί κάναμε κάθε μέρα ντουζ με το προσωπικό και κάθε μέρα τ'ακούγαμε,γιατί "αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να συμβαίνει!"
Γιατί πασαλειφτήκαμε με αφρούς στο παζάρι και μπουγελώσαμε με μένος διαγωνιζόμενους και θεατές του ανώμαλου δρόμου.
Γιατί συνδυάσαμε τόσο μαγευτικά το tango με τον χορό της κότας.
Γιατί..."θέλω εξουσία τον δικό μου αρχηγό!"
Γιατί...γιατί...γιατί.
Γιατί αυτοί είμασταν,αυτοί είμαστε και αυτοί θά'μαστε.
Και το "του χρόνου" δεν θ'αργήσει νά'ρθει,είμαι σίγουρη.
Να σε δω να μου χαμογελάς
και του χρόνου εδώ
μαζί μου να τραγουδάς
τον ίδιο στίχο.
Τις τρελές μας στιγμές κρατώ
δεν τις λησμονώ
και περιμένω...
Να σε δω να γελάς.
Με την Φεφε δώσαμε ραντεβού και εδώ.
Αγχώνεται λέει,για το ξένο,αυτό που ετοιμάζεται να συναντήσει.
Μα και ποιός από μας δεν αγχώνεται,εδώ που τα λέμε;
Άλλος περισσότερο,άλλος λιγότερο,όλοι αγχωνόμαστε.
Κάθε πρωί που ξυπνάω λεω και ξαναλέω στον εαυτό μου οτι φέτος ΔΕΝ θα γυρίσω στο σχολείο,αλλά αυτός δεν φαίνεται να με πιστεύει.
Ο χρόνος θα δείξει.
Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι παίδες:)
2 σχόλια:
Έγραψα κι εγώ τα ίδια (το είπα όμως στην τελική προσθήκη, εσύ τα γράφεις αλλιώς και πιο ωραία), αλλά δεν ήθελα να τα δημοσιεύσω. Πήρα θάρρος από τη δική σου ανάρτηση. Ίσως είναι το ότι αναρτώντας βάζουμε ένα τέλος κάπως οριστικότερο στη φάσσση που περάσαμε. Γαμώτο, ήταν υπέρτατη. Πολλή αγάπη. Δεν έχω τίποτις άλλο να πω. Είμαι στη Χίο και κάνει ζέστη, δεν έχει Έψα και κανείς δεν παίζει κιθάρες τις πρώτες πρωινές. Άιντε μωρέ Μυρτώ μου!
2 λοιπόν τα "κλικ" στο εξής. βλαμμένο, γιατί έπρεπε να κυλήσω πάλι στη διαδικασία να θυμηθώ αυτήν την περίοδο; γράφεις όμορφα, κ. μυρτώ, και τα "γιατί" σου με πήγαν πάλι κατά πήλιο μεριά.
θέλω να γράψω κ άλλα, αλλά θα γίνει πολύ μελό το κόμμεντ και θα χαλάσει το ίματζ της μεγάλης κουρού. και πάει η λάμψη μετά.
χαιρετισμούς από τον πάρη στη δανάη.
Δημοσίευση σχολίου