Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Κοιτώ τον ίσκιο μου τα βράδια,είμ' εγώ χωρίς εμένα...




Ένα αντίο στον μεγάλο Νίκο Παπάζογλου,που έφυγε χθες από την παρέα μας,στα 63 του.
Έφυγε κι αυτός,όπως ο Ρασούλης πριν λίγο καιρό,ο Ξυδούς πέρυσι τέτοια εποχή,και τόσοι άλλοι...




Ίσως να μην άντεχαν να βλέπουν την Ελλάδα τους να βυθίζεται όλο και περισσότερο στην ξεφτίλα.
Ίσως ο κόσμος να ήταν πια πολύ μικρός για να χωρέσει το μεγαλείο τους.
Ίσως να είχε έρθει η στιγμή να κατακτήσουν τον ουρανό,που τόσο λαχταρούσαν.

Όπως και νά'χει,θα μας λείψουν.Θα μας λείψουν οι ιδιόρρυθμες προσωπικότητές και οι ατσάλινες φωνές τους.

Μα,ακόμα κι αν τους χάσαμε,δεν τους ξεχνάμε,ποτέ.
Καλό ταξίδι.


3 σχόλια:

Jon Bon Τζόρβας είπε...

Καλά μην το κάνουμε και τόσο δράμα πια...
Δεν είναι ότι δεν άντεχαν να βλέπουν την Ελλάδα να βυθίζεται ούτε ο κόσμος έγινε ξαφνικά μικρός για να τους χωρέσει...
Απλά ήταν η ώρα τους. Γιατί σας αρέσει να κάνετε τόσο ποιητικά τα posts σας?
Το μόνο που στέκει είναι ότι έφυγαν από τη ζωή τύποι που άφησαν έργο. Αυτό και τέλος.
Όσο για το αν είχαν να προσφέρουν περισσότερα... σίγουρα ΟΧΙ.
Όταν φτάνεις 63 και είσαι ο Παπάζογλου άντε να βγάλεις ακόμα ένα cd. Αλλά και να το βγάλεις όλοι θα γυρίσουν να σε κλάσουν.
Καλημέρα

*ένα παιδί μετράει τ'άστρα είπε...

Στενοχωρήθηκα τόσο πολύ για το χαμό του Ν.Παπαζόγλου.. σαν να έχασα ένα συγγενή μου..
Μακάρι όταν επιστρέψει να είναι ο κοσμος καλύτερος..=/

http://kd3penma.blogspot.com/2011/04/blog-post_18.html

τουλι είπε...

@Jon Bon Τζόρβας...Για ανθρώπους που έζησαν την ζωή τους με ποίηση και τραγούδι μόνο ποιητικά μπορούμε να μιλήσουμε...αυτό θα ήθελαν κι αυτοί,πιστεύω.Για το cd δεν έχεις δίκιο,κανείς δεν θα έκλανε τον Παπάζογλου,κάθε άλλο!(και ο Ρασούλης απ'ό,τι διάβασα ετοίμαζε καινούριο δίσκο αλλά δεν πρόλαβε...)Το θέμα είναι η παρουσία τους και η προσφορά τους ως πνευματικών ανθρώπων πλέον.Όταν χάνονται μερικοί από τους στυλοβάτες της τέχνης ο πολιτισμός φθείρεται κι αυτό μόνο καλό δεν μπορεί να κάνει,δεν πιστεύω να διαφωνείς σ'αυτό;

Δεν είναι καλό να είσαι τόσο κυνικός,πρόσεξέ το...:D
Καλησπέρα!(και χρόνια πολλά!)
:):)

@*ένα παιδί μετράει τ'άστρα...Εσύ κι αν μίλησες ποιητικά!Είναι όντως πολύ μεγάλο κρίμα....Να είμαστε καλά,να τον θυμόμαστε.
Χρόνια πολλά:)