και τρέχαμε...

6.12.10.
Βόλος.
Κατά τις 6 παρά ξεκίνησε η πορεία...
Όλα καλά,ήρεμα,ως και πεσμένα θα έλεγα...
Υπήρχαν και μερικοί με κουκούλες και άσπρες μούρες απο τα Μαλόξ,όμως οι απλοί διαδηλωτές ήμασταν πολύ περισσότεροι...
Φωνάζαμε συνθήματα...
Ανεβήκαμε από το θόλο στην Δημητριάδος,πάνω στην Καρτάλη ως την Αναλύψεως και απο κεί κάτω στην Ιωλκού...
Όλα μια χαρά ως εδώ...
Εγώ ήμουν αρκετά μπροστά...
Σε κάποια φάση η πορεία είχε χαλαρώσει,για την ακρίβεια είχαμε κιόλας αρχίσει να χαζεύουμε τους ωραίους φοιτητές τριγύρω...
Γελούσαμε,σχολιάζαμε,φωνάζαμε και συνθήματα όποτε φώναζε η ντουντούκα...
Κάποια στιγμή εκεί έξω απ'τη Νομαρχία βλέπω τους μπροστινούς να φωνάζουν να γίνουν αλυσίδες...
Χαλαρά,δεν αγχωθήκαμε,όμως κάτι συνέβαινε πίσω...
Συνεχίσαμε να προχωράμε,φτάσαμε στην στροφή Ιωλκού με Ιάσονος,σταματήσαμε και φωνάζαμε "Έξω απ την πορεία η αστυνομία!"....
5-6 τύποι με λοστούς έσπασαν την πινακίδα της γωνιακής Eurobank....
Και μετά,το χάος...
Εμείς ακόμη σταματημένοι,να παρακολουθούμε τους μαυροφορεμένους κουκουλοφόρους...
Και τότε ένας απο πίσω φωνάζει "Τρέξτε ρεε!"...
Όλοι έσκυψαν και άρχισαν να τρέχουν....
Ένα δακρυγόνο έσκασε πίσω μας,αρκετά πίσω,ευτυχώς...
Τρέχαμε στην Ιάσονος,όλοι μαζί,σκυφτοί...
Και τότε,από ένα στενό ανάμεσα από Ιωλκού και Αντωνοπούλου είδαμε να κατεβαίνουν ΜΑΤατζήδες,πολλοί μαζί,με κράνη,ρόπαλα και ασπίδες και να έρχονται προς το μέρος μας...
Ένας από αυτούς εκτόξευσε ένα δακρυγόνο πάνω απ'τα κεφάλια μας,2-3 μέτρα μπροστά...
Τους μπροστινούς μπορεί να τους πέτυχε και στο δόξα πατρί....
Άρχισα να τρέχω...
Πανικός παντού...
Κόλλησα σ'ένα τζάμι μαζί με άλλους 20 τουλάχιστον και πάλευα να βρω λίγο αέρα...
Τα μάτια μου,τα χείλια μου,η μύτη μου,όλα έκαιγαν...
Δεν μπορούσα ούτε να δω ούτε να ανασάνω...
Σε κάποια στιγμή σκέφτηκα πού να είναι οι άλλοι...
Αμέσως όμως τους ξέχασα.Έπρεπε να τρέξω,να σωθώ!...
Το πλήθος με πήγαινε μια απο δω και μια απο'κει...
Πάλευα να κρατηθώ όρθια...
Ήξερα οτι αν έπεφτα κάτω μπορεί και να σκοτωνόμουν...
Μετά από πολύ κόπο,μπουνιές,κλωτσιές,χάος,βρεθήκαμε στην γωνία της Αντωνοπούλου,2 μέτρα δηλαδή πιο κει απ'όπου ήμασταν πριν...
Έτρεξα προς την θάλασσα,χωρίς καν να βλέπω...
Απορώ πώς δεν χτύπησα σε καμία κολώνα...
Καθαρός αέρας,επιτέλους...
Ήθελα να ξεράσω...
Είδα ένα μέρος με γρασίδι,σωριάστηκα και άρχισα να κλαίω...
Σιγά σιγά κατάφερα να αναπνεύσω και η όρασή μου επανήλθε...
Κοίταξα γύρω μου.Όλοι έτρεχαν προς την παραλία....
Πού ήταν οι άλλοι;...
Κάποιος μου είπε "σήκω,κοπελιά,θα ρθουν να μας μαζέψουν!"...
Κάτι πρέπει να του είπα,μα δεν θυμάμαι ακριβώς...
Σήκωσα το βλέμμα και είδα πιο κει τον Γιώργο να κάνει εμετό...
Έτρεξα κοντά του,τον αγκάλιασα και του είπα να πάμε στο λιμάνι...
Βρήκαμε και την Κατερίνα και μετά από λίγο την Αριάδνη...
Είπε οτι η Βασιλική είχε πέσει κάτω και την πατούσαν όλοι...
Έχασε τα παπούτσια της,μα ευτυχώς ήταν καλά...
Κάτσαμε σ'ένα μαγαζί με κάτι παππούδια,ήταν κι άλλοι...
Ηρεμήσαμε λίγο...
Κοίταξα προς την παραλία...
Όλοι έτρεχαν να μπουν στο πανεπιστήμιο,να σωθούν...
Εκεί το μπατσικό δεν μπορούσε να περάσει...
Έβαλαν φωτιά και σε 2 κάδους,στις καθέτους που οδηγούν στην παραλία...
Έφυγα...
Πήγα σπίτι μου...

Σήμερα είμαι ζωντανή!
Όμως ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω.
ΓΙΑΤΙ έγιναν όλα αυτά;;;;;
Έμαθα οτι μετά τα δακρυγόνα ακολούθησαν ξυλοδαρμοί και κυνηγητό...
Μιας κοπέλας λεει άνοιξε το κεφάλι στα 2 από ρόπαλο αστυνομικού...
12 άτομα πήγαν στο νοσοκομείο με αναπνευστικά προβλήματα,μεταξύ των οποίων και ένα 13χρονο κοριτσάκι που είχε κατέβει στην πορεία με τη μαμά του και την πέτυχε ένα δακρυγόνο στο πόδι...
Και μετά,συλλήψεις.
Νομίζω τους άφησαν αμέσως ελεύθερους βέβαια,όμως δεν είμαι σίγουρη και ούτε με πολυενδιαφέρει...

Εγώ κατέβηκα στην πορεία,να διαδηλώσω ειρηνικά,να φωνάξω,να τιμήσω τη μνήμη του αδικοχαμένου παιδιού....

Και κόντεψα να πεθάνω!-χωρίς υπερβολή.-

Και όλο αυτό γιατί;
Για 10-15 "άτομα" που θεώρησαν σκόπιμο να τσιγκλήσουν όσο μπορούν τα αρχίδια με τις στολές;
Για 20 αρχίδια με στολές που με την πρώτη ευκαιρία βάρεσαν στον πυρήνα της πορείας,με μόνο στόχο να τη διαλύσουν,έτσι,για την πλάκα τους;
Γιατί δεν ήμουν εξοπλισμένη σαν να πηγαίνω σε πόλεμο αλλά σαν να πηγαίνω σε ειρηνική διαδήλωση;

ΓΙΑΤΙ;Πείτε μου ρε!

Ποιός δίνει το δικαίωμα στα "όργανα της τάξης" να διαλύουν για το τίποτα τα πάντα;
Πώς ισχυρίζεσαι κύριε οτι με προστατεύεις και βαράς στο ψαχνό χωρίς κανέναν ενδοιασμό;
Πώς ρε έχεις ΚΑΙ το μαχαίρι ΚΑΙ το καρπούζι και μπορείς να με ελέγχεις,να με χειραγωγείς,να καταστέλεις κάθε μου διαμαρτυρία;
ΠΟΙΟΣ δίνει την διαταγή,χωρίς να σκεφτεί τις επιπτώσεις;
...και γιατί ισχύει το "πυρ κατά βούληση";

ΕΔΩ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ ΡΕ,ΖΩΑ!!!

Και εκτός αυτού.
Δεν ντρέπεστε καθόλου,ήθελα να'ξερα;
Πριν 2 χρόνια ένας δικός σας ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕ ένα παιδί,ένα αθώο παληκάρι,έναν από εμάς....
Κι εσείς τώρα,στην θλιβερή επέτειο αυτού του φόνου ΤΟΛΜΑΤΕ και ρίχνετε,έτσι στην ψύχρα,τόσο ισχυρά χημικά σε ανυπεράσπιστα παιδια;Πάλι;
ΖΩΑ.

Υπάρχει βέβαια και η άλλη όψη του νομίσματος...
Την ώρα της μεγάλης έντασης,τότε που στριμωχνόμασταν 20 άτομα σε 20cm για να περάσουμε πρώτοι ανάμεσα από 2 παρκαρισμένα αυτοκίνητα ,ένα παιδί με μαύρα στεκόταν στο κέντρο του δρόμου και φώναζε "βαράτε ρε,δε μασάμε!!!"
Εμ βέβαια,όταν φοράς αντιασφυξιογόνο μάσκα πώς να μασήσεις;
Αυτό το παιδί....
Να το χειροκροτήσω ή να το μουτζώσω;
Είναι ήρωας....ή προδότης;
Επαναστάτης....ή φασίστας;
Γιατί αν δεν είναι φασισμός να τα σπας όλα σε μια πορεία με ειρηνικό σκοπό και εξέλιξη,να ΠΡΟΣΜΕΝΕΙΣ την αντίδραση των μπάτσων και να θέτεις 1000 άτομα σε θανάσιμο κίνδυνο,τότε τι είναι...;

Θαυμάστε τα μεγαλεία της πόλης μας στα Αθηναϊκά μέσα...!



Πάντως δεν πάει άλλο,σας το λέω...
Κάθε πορεία πλέον εξελίσσεται σε τραγωδία,σε μια άγρια καταδίωξη κουκουλοφόρων απο μπάτσους και μπάτσων από κουκουλοφόρους....
Σαν εμφύλιος...
Προχθές στην επέτειο του Πολυτεχνείου,τα ίδια.
Δακρυγόνα,ξύλο,συλλήψεις,φτου ξελεφτερία και πάμε απ'την αρχή....
Πού οδηγούμαστε;
Υπάρχει λύση;
Υπάρχει,έστω,η παραμικρή ελπίδα;

Μακάρι να ήξερε κανένας τους....