Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Βάθη που δεν γνώρισε κανείς.




Μια μέρα έγραφα λέξεις.
Και ο τίτλος έλεγε "ζωή".
Μα δεν είχε κανένα νόημα.

Κοιτάς τη σκηνή.
Απορείς.
Είναι έτσι η ζωή;
Δεν είναι.
Η ζωή έχει νόημα,χαζέ άνθρωπε!
Αυτή η άδεια σκηνή,τι νόημα να έχει;

Θα 'θελα να μουν ηθοποιός.
Να κρύβομαι μέσα σ'άλλα πρόσωπα.
Και να τους πείθω όλους πως είμαι στ' αλήθεια εγώ.
Μα κάτσε,αυτό το κάνω ήδη.
Είμαι δηλαδή ηθοποιός;

Η σκηνή ξέρει.
Τι με κοιτάς;
Η σκηνή ξέρει,σου λέω.
Είμαστε σύγχρονοι ηλεκτρονικοί ποιητές.
Έτσι νομίζουν όλοι.
Μα δεν βγάζουμε νόημα.

Εγώ δεν είμαι όμως.
Εσύ είσαι.
ΠΡΕΠΕΙ να είσαι !

Τι να πουν και οι λέξεις;

Το νόημα είναι στο πώς τις βάζεις στη σειρά.
Και φτιάχνεις μια πρόταση.
Και μια φράση.

Το νόημα είναι σε αυτά που νιώθεις ακούγοντας τις λέξεις.
Στη σωστή σειρά.
Τη σωστή στιγμή.
Από το σωστό πρόσωπο.

Δήλωσα για την εθελοντική δωρεά μέλλοντος.
Μα δεν με δέχτηκαν,δυστυχώς.
Αυτό μου δίνει θάρρος όμως.
ΕΥΤΥΧΩΣ.
Υπάρχει περίπτωση να υπάρξει μέλλον δηλαδή.

Υπάρχει περίπτωση οι λέξεις να μπουν στη σειρά.
Και να τις διαβάσεις.
Και να γελάσεις.
Και να κλάψεις.
Ή απλά, να θυμηθείς.

Ένα καλοκαιρινό βράδυ ο ουρανός έγινε κόκκινος.
Και είχε πυροτεχνήματα και φώτα παντού.
Τότε οι λέξεις πήραν νόημα.
Γιατί τα χαμόγελα ήταν αληθινά.
Μέσα από τις καρδιές,για να ζεστάνουν άλλες καρδιές.

Χαμογέλα.
Τα χαμόγελα δεν είναι ποτέ αρκετά.
Εκείνα τα πραγματικά,που βγαίνουν από το βάθος σου.

Μάθε να χαμογελάς.
Έτσι,πραγματικά.
Γιατί τότε μου αρέσεις πιο πολύ.
Τότε σε ερωτεύομαι,νομίζω.

Απαγορευμένο.
Μια λέξη ακόμα;
Μου φαίνεται πως κρύβει κάτι.
Μια μεγάλη ιστορία.
Πολλές μεγάλες ιστορίες,μάλλον.
Το απαγορευμένο είναι που μου δίνει ζωή,κάποιες ώρες.

Απαγορευμένες ώρες,απαγορευμένες σκέψεις.
Απαγορευμένες πράξεις.

Τη νύχτα θυμάμαι πόσο φοβήθηκα μήπως σε χάσω.
Τώρα που σε βρήκα δεν θα σε χάσω,όμως.
Μόνο να μου χαμογελάς.
Και να μου μιλάς γλυκά όταν με βλέπεις.
Τότε δεν θα με χάσεις ούτε εσύ.

Παίζοντας με τις λέξεις,πόσο νόημα βρίσκω.
Κάποιες φορές αυτό το παιχνίδι είναι αρκετό για να ησυχάσω.

Νοσταλγία.
Ευκαιρία.
Ανατροπή.

Η Σκηνή Είναι Μια Απάτη.
Η Σκηνή Είναι Μια Ουτοπία.

Υπάρχουν λέξεις που δεν υπάρχουν στα τραγούδια.
Υπάρχουν νύχτες που δεν περνάνε με κρασί.

Μα υπάρχουν βάθη που δεν τα γνώρισε κανείς.

Μπερδεμένο μου μυαλό,καλή σου νύχτα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: