Μ & Π

Κολλήσαμε στη μορφή και χάσαμε το περιεχόμενο.
Πάει, το δάσος. Κρύφτηκαν τα σημάδια.
Βρώμα!
Λάσπη, κρύο, μπλιάχ!
Αγκάλιασέ με, τίποτα δε χάθηκε.
Δεν μας χωράει το δέντρο εμάς.

Μα είδα ένα σημάδι...

"Ο κ. Κ. παρατηρούσε έναν πίνακα που έδινε σε μερικά αντικείμενα μιά πολύ ιδιότυπη μορφή.

Και ο κ. Κ. είπε:

Μερικοί καλλιτέχνες, όταν μελετούν τον κόσμο, την παθαίνουν όπως και πολλοί φιλόσοφοι. Καθώς μοχθούν για την μορφή, τους ξεφεύγει το περιεχόμενο.

Κάποτε δούλευα σ' έναν κηπουρό.

Μια μέρα μού δίνει ένα ψαλίδι και μού λέει να κλαδέψω μιά δάφνη. Την δάφνη την είχαν μέσα σε μια γλάστρα και τη δάνειζαν σε διάφορες εκδηλώσεις. Γιαυτό κι έπρεπε να' ναι στρογγυλή σαν σφαίρα.

Άρχισα παρευθύς να κλαδεύω τ' αγριόκλαδα, παιδευόμουν ώρες ολόκληρες, μα δεν κατάφερα τίποτα. Κάποτε κλάδευα τη μία πλευρά περισσότερο, κάποτε την άλλη. Όταν στο τέλος κατόρθωσα να την στρογγυλέψω η σφαίρα είχε γίνει μικρή σαν σβώλος.

Ο κηπουρός μού είπε απογοητευμένος:

- Καλά... Βλέπω τη σφαίρα... Πού είναι όμως η δάφνη;"

Μορφή και περιεχόμενο

Μπρέχτ, Ιστορίες του κ. Κόυνερ