κιόλας

Δ. Γούναρη, Θεσσαλονίκη, 2013

λοιπόν το ήξερα πως οι μέρες περνάνε γρήγορα
το είχαμε άλλωστε ξανασυζητήσει
μα κοίτα που τώρα συνήθισα να μυρίζουν ρακόμελο τα δάχτυλα μου
συνήθισα τις πράσινες πόρτες
συνήθισα αυτόν τον άτσαλο ύπνο
κιόλας !
συνήθισα και το διαφορετικό βλέμμα σου
συνήθισα να σε βλέπω ρε, ναι
δε με νοιάζει πια
κατάλαβες;
συνήθισα
να τρώω παγωτό μηχανής με την ψηλή
πωω αυτές τις παγωτομηχανές όντως
τις έχω πια εμπεδώσει
μαζί και αυτό το κάτι
που νομίζω ότι μούρχεται
το συνήθισα
μα, για ποιόν λόγο;
αυτή η αναμονή στην πραγματικότητα δεν υπάρχει
το μικρό μου μυαλουδάκι απλώς μπερδεύτηκε
άλλωστε είπαμε
οι μέρες περνάνε γρήγορα
κι εγώ συνήθισα κιόλας έτσι
περιμένοντας