Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015

χιπ χοπ


Πες μου τα όλα κι ας μη φτάσω πουθενά. Ηττοπάθεια, αυτοσκοπός, απεργία, κάπως σύντροφος, κάπως κάπως κάπως. Και αυτή η γαμημένη παθητική φωνή καθημερινά. Κάποτε έγραφα για την αμηχανία της πληρότητας, τώρα για ποια αμηχανία να σου γράψω; Είναι τα μάτια μας φωτιά όμως καθόμαστε αντίθετα. Γιατί; Δεν έχω αντιστάσεις Ακούω χιπ χοπ τώρα. Δε σου αρέσει όμως νομίζω πως έχω αρχίσει να γράφω σα να ραπάρω. Αηδίες. Σπάσε, σκίσε, τρέξε, ρίξε, εγώ, εσύ, στέκι, αυτογνωσία, τηγανιτές πατάτες και όλα απ' την αρχή. Θυμάσαι που έτρωγα στα σκαλιά κι εσύ με κοιτούσες και λίγο ντρεπόσουν; Θυμάσαι που σκεφτόσουν πως δεν χρειάζεται να ντραπείς γιατί εδώ είναι όλοι έτσι; Ή μήπως αυτό το τελευταίο ήταν δικό μου; Μαλακίες. Γαλάζιος τοίχος, κόκκινος τοίχος. Φωτογραφίζω τα πόδια τους. Έχω μέρες που τρέχω. Έχεις μέρες που παίρνεις βαθιές ανάσες. Ο τοίχος εκεί μένει που τον βάλαμε. Άραγε θα μπορέσεις; Πες μου κάτι όμορφο, όπως παλιά που σου έλεγα να μου πεις παραμύθι για να κοιμηθώ, θυμάσαι; Πες μου τα όλα κι ας μη φτάσουμε πουθενά. Δεν κοιτάζω κάτι συγκεκριμένο γιατί ποτέ δε μου χάρισες τίποτα, θυμάσαι; Οπότε κοιτάζω μόνο παντού και θυμάμαι τα πάντα. Να, πάρε αυτό, φόρα το και κοιμήσου. Δε φανταζόσουν πως θα το καταλάβαινα μα τό 'χα τότε υποπτευθεί. Η ζακέτα αυτή με πνίγει. Να θυμηθώ να πετάξω τα σκουπίδια. Έδρανο, αφέλεια, τα πρόσωπα, πυρανθός, ομορφιά, βάδισμα. Κι άλλο βάδισμα. Τί λέγαμε; Τώρα τελευταία κάνω πολύ παρέα με τον εαυτό μου. Του ζήτησα να γεμίσει το κενό σου για λίγο κι εκείνος δέχτηκε. Περπατάμε οι δυό μας για ώρες χωρίς να λέμε πολλά. Κι εσένα σου αρέσουν οι λίγες κουβέντες και οι κοφτές. Ζάρωνες τα φρύδια σου για να σκεφτείς κι εγώ ταξίδευα ήδη σε κάποιο γαλάζιο ορίζοντα. Μου έλεγες πάντα πόσο υπερέχει η νουκρέμα και ξέρεις τελικά τώρα τελευταία την αποδέχτηκα ακόμα κι εγώ ως ανώτερη. Μπορεί να είναι που δεν πιστεύω πως όλα πήγανε στραβά. Όπως εκείνο το βράδυ που είχα κάπως ξεχάσει. Φόρεσα το τζιν μπουφάν σου και φάγαμε μπουγάτσες στην άδεια κοιμισμένη πόλη, θυμάσαι; Νόμιζα πως ήμασταν αλήτες τότε και δε μπορώ να αρνηθώ οτι μου άρεσε. 
Σου είπα χθες πως αυτός ο κόμπος με πονάει κι όμως όλο τον επιδιώκω -τι συμβαίνει; Είναι νωρίς. Πέσε για ύπνο.



Δεν υπάρχουν σχόλια: