Η Τρίχρωμη είπε:
Τι όμορφο αν όντως φιλιούνται!
Ο Καβάφης είπε:
Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών
που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή
ως την ήθελα.
Η Ιφιγένεια Β. είπε:
Ήταν ο τύπος ανθρώπου
που αγαπούσε σπάνια κι απελπισμένα.
Και ο Λόλεκ είπε:
Κανένα έλεος στους έρωτες
με τάσεις μικροαστικές!
και πρόσθεσε:
Φορέας της επιτήδευσης και της σύμβασης (...)
Μιλάω για τον καλλιτέχνη.
Ο Παύλος είπε:
Τα τζιτζίκια θα κάνουν ησυχία
για να σε ακούνε όταν τραγουδάς (...)
Σήμερα σκέφτηκα ότι έχω να σε δω πολύ καιρό.
Μετά ο Θοδωρής είπε:
Εσύ επιμένεις να μου υπενθυμίζεις πως επαναλαμβάνομαι
μα δεν τέθηκε ποτέ ζήτημα πρωτοτυπίας.
Έτσι κι αλλιώς όλα όσα πρέπει να ειπωθούν έχουν ήδη ειπωθεί
Ο Θάνος είπε:
Σε μένα έρχεσαι μην ξέροντας γιατί.
Στο φως κουρνιάζεις και βουρκώνεις δίχως λόγο.
Κι ο Χριστιανόπουλος:
Όταν μου λες πως μ' αγαπάς
μην ξεχνάς τα παζάρια που προηγήθηκαν.
[___]
Τότε ο Σαχτούρης είπε:
Θέλησα να σου γράψω για τις παλιές μας τις χαρές
όμως έχω ξεχάσει να γράφω για πράγματα χαρούμενα.
Να με θυμάσαι.
Ο Μπρετόν και ο Ελυάρ είπαν:
Κάνε μου τη χάρη να μπεις και να φύγεις
πατώντας στις μύτες των ποδιών σου.
Κι ο Μινιμάλ:
Ίσως μια μέρα να βρούμε
την ομορφιά της ζωής
Πάρε με να κοιμηθούμε
στην αγκαλιά μιας αυγής
[μεσολάβησε παύση_]
Τελικά η Νεφέλη είπε:
Κι όλα αυτά τα μεγάλα ζητήματα
τα ανύπαρκτα άδεια διλήμματα
σαν πουλάκια θα φεύγαν θα λύγιζαν
για μιας νύχτας ανάσες κι αγγίγματα
[κι άλλη παύση]
Και ο Θάνος γέλασε:
Κάτι σαράβαλες καρδιές
στο τσίρκο της αγάπης.
[μετά ξημέρωσε, και όλοι κοιμηθήκαμε]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου