Και όσοι δε σε συγχωρήσουν θα μείνουν μέσα στο κεφάλι σου να σε τυραννάνε μέχρι να τους ξεφύγεις μια και καλή. Αλλά αυτό θα σου πάρει καιρό.
Ναι θα πάρει αρκετό καιρό. Ούπσ!
Εντάξει, σκοτίσου και αγχώσου τώρα. Για εκείνους που έχασες και θα χάσεις με την ηλίθια παρορμητικότητά σου. Για εκείνους που θα σε απαξιώσουν ενώ δεν τους αξίζει. Για εκείνους που δεν θα απαξιώσεις ενώ τους αξίζει. Ξανά τα ίδια.
Πάντα λάθη έκανες. Δεν ξέρω αν έχει νόημα να το συζητάω καν μαζί σου πια. Απερίσκεπτος αυθορμητισμός.
Ο ουρανός είναι γκρίζος. Το βλέμμα σου γκρίζο κι αυτό. Εμ, τι περίμενες;
Να λες άσπρο να εννοείς καφέ και να καταλαβαίνουν όλοι σκατουλί;
Το άσπρο καμιά φορά είναι απλώς άσπρο, ξέρεις. Απλώς. Άσπρο.
Άντε γιατί παράγινε το χάλι μας.
Πήγαινε, σου λείπει ύπνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου